എത്രയെത്ര ഭാവങ്ങളിലൂടെയാണ് ഒരു ദിവസം കടന്നു പോകേണ്ടി വരുന്നത് ..?എത്രയൊക്കെ മുറുകെ പിടിച്ചാലും പെട്ടെന്നൊരു നിമിഷത്തില്‍ മനസ്സിന്റെ കടിഞ്ഞാണ്‍ കൈ വിട്ടു പോകുന്നു.പിന്നെ കുറച്ചു നേരത്തേക്കെങ്കിലും അത് അതിന്റെ ഇഷ്ടത്തിന് അനുസരിച്ച് കുതിച്ചു പായുകയാണ്..എത്ര പിന്തുടര്‍ന്നിട്ടും കൈയെത്താത്ത ദൂരത്തോളം അകലം വിട്ടു ഓടി തീര്‍ക്കുന്നു...പിന്തുടര്‍ന്ന് തളരുമ്പോ ഞാനും കരുതുന്നു സാരല്യ..പൊയ്ക്കോട്ടേ..ഇത്തിരി നേരം അങ്ങനെ തന്നെ പൊയ്ക്കോട്ടേ.....
കാരണങ്ങളില്ലാതെയാണ് ഈ ഒരു മനസന്ഘര്‍ഷം എന്ന് തീര്‍ത്തു പറയാന്‍ വയ്യ..പക്ഷെ അകാരണമായതും നിസ്സാരവുമായ പലതുമാണ്..കൊച്ചു കൊച്ചു സന്തോഷങ്ങള്‍ എന്ന പോലെ തന്നെ കൊച്ചു കൊച്ചു ദുഖങ്ങളും...മനുഷ്യന്റെ മനസ്സല്ലേ..എപ്പോ വേണമെങ്കിലും എന്തും ചിന്തിച്ചു കൂട്ടാമല്ലോ..പക്ഷെ കുറെ ആയിട്ടുള്ള ഈ കഠിന പരിശ്രമം ഉപേക്ഷിക്കാന്‍ ഞാന്‍ തയ്യാറല്ല..വിട്ടു കൊടുക്കുന്നില്ല..'പ്രാവര്‍ത്തികം' എന്ന വാക്ക് അന്യമായിടത്ത് നിന്ന് സ്വന്തമാക്കാനുള്ള ആ പരിശ്രമം ഞാന്‍ വിട്ടു കൊടുക്കുന്നില്ല...എല്ലാം സാധ്യം..എനിക്കെല്ലാം സാധ്യമാണ്..ഞാന്‍ എന്നത് മാത്രമാണ് പലപ്പോഴും അസാധ്യം.....എങ്കിലും അസാധ്യമായതിനും ഒരു സുഖമുണ്ട്......
ഞാന്‍ ആഗ്രഹിച്ചത് ഒരു മഴയായിരുന്നു..മനസ്സിനെ ഉന്മേഷ ഭരിതമാക്കുന്ന ഒരു മഴ..പക്ഷെ പെയ്തത് കണ്ണുനീര്‍ത്തുള്ളികള്‍..ദുഖത്തിന്റെ കാര്‍മേഘം മഴയായ് പെയ്താല്‍ മനസ്സ് തെളിഞ്ഞ ആകാശം പോലെ പ്രസന്നമായിരിക്കും..അതുകൊണ്ട് ആ കണ്ണു നീര്‍ത്തുള്ളികള്‍ നല്ലതെന്ന് കരുതി..ശാരീരികാസ്വസ്ത്യങ്ങള്‍ കൊണ്ടാണോ എന്നറിയില്ല ഒരു തരം നിര്‍ജീവമായ അവസ്ഥ..നേരം ഉച്ചയായിട്ടും ഒരു പണിയും എവിടെയും എത്തിയിട്ടില്ല..സംഗീതം ഏത് അവസ്ഥയിലും മനസ്സിന് ഒരു ആശ്വാസം നല്‍കാറുണ്ട്.പക്ഷെ ഇന്നെന്തോ അതും എന്നെ കൈവിട്ടിരിക്കുന്നു..മനസ്സിനോടടുത്തു നില്‍ക്കുന്ന രണ്ടു മൂന്നു സൌഹൃദങ്ങളുണ്ട്‌ ആരോടെങ്കിലും ഇത്തിരി നേരം സംസാരിചിരിക്കട്ടെന്നു കരുതി ജി മെയില്‍ തുറന്നപ്പോ ലിസ്റ്റില്‍ കുറെ പച്ച ലൈറ്റുകള്‍ കത്തുന്നുണ്ട് പക്ഷെ ആരോടും മിണ്ടാന്‍ മനസ്സ് വരുന്നില്ല.....
ഒരു ഒറ്റപെടല്‍ ആണ് ഞാന്‍ ഇപ്പൊ അനുഭവിക്കുന്നത്..ഏകാന്തതയും ഒറ്റപെടലും രണ്ടും രണ്ടാണ്..ആദ്യത്തേത് ആസ്വദിക്കാന്‍ പറ്റിയ ഒരു അനുഭൂതിയാണ്..എങ്കില്‍ ഒറ്റപ്പെടല്‍ മനസ്സിനെ വല്ലാതെ അസ്വസ്ഥമാക്കുന്ന ഒരു തരം നീറ്റലാണ്...ഏകാന്തതയെ എത്രയേറെ ഞാന്‍ പ്രണയിക്കുന്നുവോ അത്രയേറെ ഈ ഒറ്റപ്പെടലിനെ ഞാന്‍ വെറുക്കുന്നു....പക്ഷെ ഇന്നത്തെ ഞാന്‍ മറ്റൊരാളാണ്..അസാധ്യമായതെല്ലാം സാധ്യമാക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്ന ഒരു വ്യക്തി.അതുകൊണ്ട് ഇവിടെയും ശുഭ പ്രതീക്ഷ മാത്രം..ഞാന്‍ കാത്തിരിക്കുന്നു പ്രതീക്ഷയോടെ....ഈ ഒറ്റപ്പെടലിനൊരു വിരാമം ഉടനെയുണ്ടെന്ന പ്രതീക്ഷയോടെ..
കാരണങ്ങളില്ലാതെയാണ് ഈ ഒരു മനസന്ഘര്‍ഷം എന്ന് തീര്‍ത്തു പറയാന്‍ വയ്യ..പക്ഷെ അകാരണമായതും നിസ്സാരവുമായ പലതുമാണ്..കൊച്ചു കൊച്ചു സന്തോഷങ്ങള്‍ എന്ന പോലെ തന്നെ കൊച്ചു കൊച്ചു ദുഖങ്ങളും...മനുഷ്യന്റെ മനസ്സല്ലേ..എപ്പോ വേണമെങ്കിലും എന്തും ചിന്തിച്ചു കൂട്ടാമല്ലോ..പക്ഷെ കുറെ ആയിട്ടുള്ള ഈ കഠിന പരിശ്രമം ഉപേക്ഷിക്കാന്‍ ഞാന്‍ തയ്യാറല്ല..വിട്ടു കൊടുക്കുന്നില്ല..'പ്രാവര്‍ത്തികം' എന്ന വാക്ക് അന്യമായിടത്ത് നിന്ന് സ്വന്തമാക്കാനുള്ള ആ പരിശ്രമം ഞാന്‍ വിട്ടു കൊടുക്കുന്നില്ല...എല്ലാം സാധ്യം..എനിക്കെല്ലാം സാധ്യമാണ്..ഞാന്‍ എന്നത് മാത്രമാണ് പലപ്പോഴും അസാധ്യം.....എങ്കിലും അസാധ്യമായതിനും ഒരു സുഖമുണ്ട്......
ഞാന്‍ ആഗ്രഹിച്ചത് ഒരു മഴയായിരുന്നു..മനസ്സിനെ ഉന്മേഷ ഭരിതമാക്കുന്ന ഒരു മഴ..പക്ഷെ പെയ്തത് കണ്ണുനീര്‍ത്തുള്ളികള്‍..ദുഖത്തിന്റെ കാര്‍മേഘം മഴയായ് പെയ്താല്‍ മനസ്സ് തെളിഞ്ഞ ആകാശം പോലെ പ്രസന്നമായിരിക്കും..അതുകൊണ്ട് ആ കണ്ണു നീര്‍ത്തുള്ളികള്‍ നല്ലതെന്ന് കരുതി..ശാരീരികാസ്വസ്ത്യങ്ങള്‍ കൊണ്ടാണോ എന്നറിയില്ല ഒരു തരം നിര്‍ജീവമായ അവസ്ഥ..നേരം ഉച്ചയായിട്ടും ഒരു പണിയും എവിടെയും എത്തിയിട്ടില്ല..സംഗീതം ഏത് അവസ്ഥയിലും മനസ്സിന് ഒരു ആശ്വാസം നല്‍കാറുണ്ട്.പക്ഷെ ഇന്നെന്തോ അതും എന്നെ കൈവിട്ടിരിക്കുന്നു..മനസ്സിനോടടുത്തു നില്‍ക്കുന്ന രണ്ടു മൂന്നു സൌഹൃദങ്ങളുണ്ട്‌ ആരോടെങ്കിലും ഇത്തിരി നേരം സംസാരിചിരിക്കട്ടെന്നു കരുതി ജി മെയില്‍ തുറന്നപ്പോ ലിസ്റ്റില്‍ കുറെ പച്ച ലൈറ്റുകള്‍ കത്തുന്നുണ്ട് പക്ഷെ ആരോടും മിണ്ടാന്‍ മനസ്സ് വരുന്നില്ല.....
ഒരു ഒറ്റപെടല്‍ ആണ് ഞാന്‍ ഇപ്പൊ അനുഭവിക്കുന്നത്..ഏകാന്തതയും ഒറ്റപെടലും രണ്ടും രണ്ടാണ്..ആദ്യത്തേത് ആസ്വദിക്കാന്‍ പറ്റിയ ഒരു അനുഭൂതിയാണ്..എങ്കില്‍ ഒറ്റപ്പെടല്‍ മനസ്സിനെ വല്ലാതെ അസ്വസ്ഥമാക്കുന്ന ഒരു തരം നീറ്റലാണ്...ഏകാന്തതയെ എത്രയേറെ ഞാന്‍ പ്രണയിക്കുന്നുവോ അത്രയേറെ ഈ ഒറ്റപ്പെടലിനെ ഞാന്‍ വെറുക്കുന്നു....പക്ഷെ ഇന്നത്തെ ഞാന്‍ മറ്റൊരാളാണ്..അസാധ്യമായതെല്ലാം സാധ്യമാക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്ന ഒരു വ്യക്തി.അതുകൊണ്ട് ഇവിടെയും ശുഭ പ്രതീക്ഷ മാത്രം..ഞാന്‍ കാത്തിരിക്കുന്നു പ്രതീക്ഷയോടെ....ഈ ഒറ്റപ്പെടലിനൊരു വിരാമം ഉടനെയുണ്ടെന്ന പ്രതീക്ഷയോടെ..
